ازدواج چاق کننده است؟

یک پژوهش جدید نشان می‌دهد که افراد متاهل در طول چند سال ابتدای پس از ازدواج، نسبت به افراد مجرد مشابه‌شان با احتمال دو برابر بیشتر ممکن است چاق شوند.
به گزارش تایم‌ آنلاین این بررسی که نتایج آن در ژورنال obesity منتشر شده است، به این قصد انجام شد که چگونگی تاثیر زندگی مشترک را بر وزن افراد تعیین کرد. پژوهشگران تغییرات وزن و وضعیت روابط میان ۶۹۴۹ نفر را در طول چند سال دنبال کردند، و یافته‌های آنها نشان داد که افرادی که ازدواج می‌کنند، و همخانه می‌شوند،
با احتمال بیشتری چند کیلویی وزن اضافه می‌کنند. این پژوهشگران در دانشگاه کارولینای شمالی نشان دادند که زنان پس از یک سال زندگی مشترک با مردان در معرض افزایش احتمال اضافه وزن قرار می گیرند. هر مدت بیشتری از این زندگی مشترک می گذرد، احتمال افزایش وزن بیشتر می‌شود. در مورد مردان خطر چاقی تنها در بین سال اول و دوم زندگی مشترک اوج می‌گیرد.
اما علت این افزایش وزن چیست؟ این پژوهشگران در بخش دیگری از بررسی‌شان ۱۲۹۳ زوج را مورد پرسش قرار دادند. بر اساس یافته‌های آنها زمان غذا خوردن در مورد افرادی که زندگی مشترک دارند نسبت به آنهایی که تنها زندگی می‌کنند، اهمیت بیشتری پیدا می‌کند و افرادی که قبلا به سالن ورزش می‌رفتند، ممکن است پس از ازدواج به همان اندازه قبل به فعالیت بدنی نپردازند.
و شاید هم زوجین پس از ماه‌ها تلاش برای اینکه برای روز عروسی از لحاظ بدنی متناسب به نظر برسند، پس از ازدواج مدتی خود را رها می‌کنند. دانشمندان همچنین مدتهاست که دریافته‌اند رابطه نزدیک با یک فرد چاق، چه به عنوان دوست یا به عنوان همسر، فرد را بیشتر در معرض چاقی قرار می‌دهد.
اما چگونه می‌توان این چرخه را متوقف کرد؟ شاید با الهام گفتن از همان شخصی که شما را به این ورطه کشانده است. یک بررسی در دانشگاه کنکتیکت نشان داد که اگر یکی از زوجین در یک برنامه کاهش وزن شرکت کند،‌ همسر او هم با وجودی که در این برنامه شرکت نکرده است،
حدود ۲٫۵ کیلوگرم کاهش وزن پیدا می‌کند. این پژوهشگران در ادامه بررسی خود سعی کردند به این سوال پاسخ دهند که آیات حمایت زوجین از یکدیگر می تواند به کاهش وزن هر دوی آنها کمک کند. بررسی مقدماتی ۱۶ هفته‌ای آنها بر روی ۲۰ زوج به این سوال جواب مثبت داد.
در یکی از موارد همسر حمایت کننده نسبت به فردی که مشارکت‌‌کننده اصلی در بررسی بود، وزن بیشتری کم کرد. البته چاق شدن پس از ازدواج یک پدیده غیرقابل‌ پیشگیری نیست
و نباید باعث نگرانی زوج‌ها شود. از طرف دیگر بررسی‌ها نشان می‌دهند که ازدواج اثرات مفید خود بر سلامتی را هم ایجاد می‌کند، مثلا عمر طولانی تر و احتمال بیشتر ترک سیگار.

به گزارش خبرنگار «نیمرخ» برنا، در زندگى مشترک، محبت و صفا و صمیمیت و یکرنگى لازم است و صدا زدن همسر به نامى که مطلوب و محبوب اوست می‌تواند در بوجود آمدن صمیمیت بین همسران نقش داشته باشد.

هر یک از زن و شوهرها باید همسر خود را به نامى صدا کند که او بیشتر دوست دارد و خوشترش مى‌آید، چه اسم کوچک باشد و یا نام خانوادگى ، یا القاب مذهبى و عناوین اجتماعى . بهتر است پیش از آنکه زن و شوهر لقب و عنوانى پیدا کنند؛
یعنى سال‌هاى اول ازدواج که هنوز دکتر و مهندس و حاجى نشده‌اند و یکدیگر را به اسم کوچک یا نام فامیل مى‌خوانند، چاشنى محبتى بر آن بیفزایند و مثلا « حسین جان و مریم جان» بگویند یا «على آقا و زهرا خانم» صدا زنند. صدا زدن به اسم تنها توهین آمیز است و توهین آمیزتر آنکه همسران تنها نیمی از اسم همدیگر را صدا کنند.
برخی تصور می‌کنند اگر میان زن و شوهر خلوص و صفا باشد، این نام‌ها توهین به حساب نمى‌آید و مانعى ندارد. درست است در آن صورت توهین نیست و مانعى ندارد،
ولى نمی‌تواند مانند «آقا جان» و «خانم جان» ، ایجاد محبت کند. اسلام به همه مسلمین مخصوصا به زن و شوهر سفارش مى‌کند: مخاطب را به نامى بخوان و با کلمه‌اى صدا بزن که او را خوشتر و دوست‌تر آید.
شاید بعضى از مردان که داراى عنوان حاجى و رئیس و دکتر و مانند آن هستند از همسرشان شنیدن این عناوین را دوست نداشته باشند و کلمه « احمد جان» را مثلا از او بهتر بپسندند؛
در آنصورت همسر باید همان کلمه ایى را بگوید که او بیشتر دوست دارد، همچنین نام‌ها و عناوین از لحاظ زشتى و زیبایى و خوش آمدن و بد آمدن همسر، در خلوت یا پیش مردم با هم فرق می‌کند.

بعضى از آقابان عناوین شعرى جالبى انتخاب کرده و همسر خود را به آن عنوان صدا می‌از جنس زندزنند، مانند «امانت خدا» و این در حالی است که پیغمبر و امیرالمومنین فرموده‌اند که زنان امانت خدا هستند نزد مردان .

پیداست که زن از شنیدن این عنوان احساس افتخار مى‌کند و مرد هم به وظیفه سنگین خود که نگهدارى امانت الهى است متوجه مى‌شود. بعضى از مردان عارف و ظریف همسر خود را به عنوان « ولى من ، سرپرست من» صدا می‌زند، یا زنى شوهرش را به عنوان «خداى من» مى‌نامد.
همه مى‌دانند و خود زن و شوهر هم مى‌دانند که این عناوین پوششى از مزاح و ظرافت ، روى واقع و حقیقت دارد.
با وجود این شنونده احساس افتخار مى‌کند و میان زن و شوهر گرمى و صفا و محبت و وفا ایجاد مى شود البته بهتر است این القاب و ظریفتر و لطیف تر از آن در خلوت همسران بیان شود. پبامبر اکرم یکى از همسرانش را که جوانتر بود «حمیرا» مى‌نامید.
حمیرا را مى‌توان به «گل سرخ» ترجمه نمود، اگر چه لطافتى را که در کلمه «حمیرا» است با هیچ تعبیرى در فارسى نمى‌توان بیان کرد.